Aykırı

Gün düşüyor belleğime,

Hatıradan gölgelerle geçmişi adımlıyorum.

Göğüs kafesimden bir ses geliyor
Keşkeler giymişsin, kapıdan çıkıyorsun.

Yükünden başka seçeneğin yokmuş gibi

Yıllanmış sokaklara kendini misafir sayarak
Toplum dayatması hayallere basıyorsun.

Kuru yapraklarla örtüyor cesaretimizi bağırdığımız kuyuyu

Bir acı çiviyle beyaz duvarlara astığımız begonviller

Umudu giyip sırtımıza aştığımız tepe

Çığ düşürüyor baharlarımıza

Biz aykırı bir mevsimdik bu coğrafyanın iklim kuşağında.

Kursağımızda adı “ben” olan yasak bir heves

Cılız bir heyecan parmak uçlarımızda

Soyunurken güneşe sıfatlarımızdan

Bir kardelenin gözü karalığında

Varmak için değil hak olduğu için çıkacağız yola.

Şimdi aykırı olmak zamanıdır.

02.02.2022

19:19