Fotoğrafta bir kadın, üstünde alacalı kazağı, ardında
geceden kalma bir tuval, koşuyor kanadını bulmaya.
Atını sürecek dingin sonsuzluğa, buz tutan göğe ulaşacak.
Pencerenin kulbuyla yetiniyor, egzos kokuları solurken
plastikleşiyor her şey, bir kumanda alev alıyor elinde.
Biliyor, merdiven dayasa çay bardağına uçacak,
çekmeceleri açıp kapıyor.
Biliyor, rüyalarını bir rahle taşıyabilir ancak.
Peçete yırtıklarından resim yapıyor kadın,
hayatı boyunca kalemlik kullanmamış, tek sıcaklık
kaloriferden yayılıyor, artık elinde baston tutuyor.
Bu yol ki, denizi ağır, rüzgârı kara;
asfaltında yaprak izleri.
Biliyor, demlikteki bulutlar bir büyütece buğu olacak,
kiraz ağaçları geçebilir buradan ancak.
Hititli bu kadın ve zorluyor kendini telafiye,
kedi seyrediyor olup biteni köşeden.
“Görüngü&rdquo için 1 yorum