Uluorta

Kendi kendime dolup taşıyorum.

Duvarlar arasından sızıp sana ulaşıyorum.

İller arası yolculukların yorgunluğunda seviyorum seni.

Kapalı kapıların ardı değil,

Güneşin gördüğü kaldırımlarda öpüyorum boyun çukurunu.

Sessizliğin içinden geçerek vuruyorum kıyısına kalbinin.

Motoru soğumamış bir mobiletin öfkesinden sakinliyorum yamacında.

Alıp savurabilirsin gözlerimi,

Nereden nereye bakmaksızın.

Ölçüp biçmeksizin anlatabilirsin

Sonsuzluk var mıymış, yok muymuş?

Her şeyi çifter çifter dizebilirsin ömrümüze,

İlk baharımızın tek celsede var olan mutluluğuna kadeh kaldırırız.

Sıkıcı ve bayat bir ev halinin yansımalarını tutar ellerimiz.

Deniz kıyısında çatlamış dudaklarımdan tutar sularsın hücrelerimi.

Lavantalar açarken,

Yeryüzüne biz olmanın kokusunu iliştiririz belki.

İlmek atarız her sarılmanın önünde.

Güllerin nakışı tamama yakın olur her kavuşmanın ardında.

Bir sonrakinin heyecanı saçımızda beyazlara gebe kalır belki.

Hüznüyle,

Kaygısıyla,

Sakince sevmesiyle bizimdir diyebiliriz her şeye.

Bana bilmediğim şeyler anlatırsın,

Şaşkınlıkla bir kere daha severim seni.

Tarifinden mesul olmadığımız mezeler dizeriz masamıza.

Gözlerin bir değer,

Ben iki severim seni.

Ellerin üç okşar,

Bin vurulurum varoluşuna.

Kilis-Nisan/2021

Görsel: Eric Pause